Για να ξεκαθαρίσουμε. Ο κώλος μου είναι σαν την ψηλότερη κορφή των Ιμαλαϊων. Πολλοί ονειρεύονται να τον κατακτήσουν, ελάχιστοι θα το καταφέρουν. Αυτό γιατί τυχαίνει να είστε και λίγο βάρβαρα εσείς τα αγοράκια και δε σας νοιάζει αν εμείς τα κοριτσάκια από κάτω σφαδάζουμε από τον πόνο. Όχι. Γιατί να σας νοιάξει; Μακριά απ’ τον κώλο σας κι όπου θέλει ας μπει, ε; Για να δούμε όμως αν θα σας άρεσε να σας χώναμε και μείς στον κώλο κανένα παλούκι σαν και αυτό που μας χώνετε εσείς και να σας έβλεπα μετά τι θα κάνατε. Μόνο «έλα βρε χαζούλι που σε πόνεσα» ξέρετε να λέτε. Ναι ρε καλλιτέχνη, με πόνεσες. Με πέθανες και λίγο έλειψε να με κλάψει η μάνα μου.
Το παν λοιπόν αγαπητά μου παιδιά είναι να ξέρετε πώς να το βάλετε. Βάρδα και μπει, όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Είτε την έχεις 25 cm (σαν το Γιάννη που ο phantom με ρώτησε μπας και ήταν πόνι και τα μπέρδεψα), είτε 15. Ξεκίνα λίγο με κανένα δάχτυλο και λίγο λιπαντικό (ή σάλιο κατά thios input). Και, προς Θεού! Όχι με βία. Ειδικά αν είναι πρώτη φορά. Γιατί μέχρι εκείνη την αποφράδα στιγμή, τον κώλο τον είχαν σαν «Έξοδο Κινδύνου», όπως πολύ σωστά σχολίασε και ο Crepsulo Costeno, και ουχί σαν «Είσοδο επικινδύνου».
Κατ’αρχήν, φρόντισε να μην έχεις νύχια σαν και τα δικά μου. Βάλε λίγο λιπαντικό στο δάχτυλο, κι άλλο λίγο στην τρυπούλα, χάιδεψε πρώτα γύρω γύρω, και μετά προσπάθησε να το βάλεις μέσα. Σιγά και ταπεινά. Όχι με τη βία. Να της γαμήσεις τον κώλο πας, όχι να ξεντερίσεις κοτόπουλο. Σε αντίθεση με το συμπαθές φτερωτό δίποδο, η γυναίκα είναι ζωντανή –πρώτο και κύριο- και ΝΙΩΘΕΙ. Κι αυτό που νιώθει, ΕΝΟΧΛΕΙ στην αρχή. Όταν έχεις τον κώλο σου για να κάθεσαι και για να ξαλαφρώνεις –να χέζεις ντε-, και, ξαφνικά, αντί να σου βγει κάτι, πάει να σου μπει, ε, όσο να κάνεις, μια ενόχληση τη νιώθεις ρε αδερφέ. Μετά ακολουθεί ο πόνος (για τα αγοράκια: έχετε σπάσει/στραμπουλίξει ποτέ πόδι/χέρι; Θυμάστε πως πόναγε; Θυμάστε να νιώθετε μια ζαλάδα και ένα τσίμπημα στην καρδιά; Ε, ακριβώς έτσι νιώθουμε και μείς), ο οποίος πόνος περνάει αν καταφέρετε να περάσετε τα 2-3 πρώτα εκατοστά του σφιγκτήρα (αυτός ο καριόλης ευθύνεται για όλα). Μετά συνεχίστε μέχρι να μείνετε με 4 δάχτυλα. Μείνετε λίγα δευτερόλεπτα έτσι. Έπειτα, προσπαθήστε να το βγάλετε σιγά σιγά, αλλά όχι όλο, για να μπορέσετε να το ξαναβάλετε. Ότι κάνετε με το πουλί σας δηλαδή.
Και μετά ετοιμαστείτε για την «ηρωική είσοδο». Που πρέπει επίσης να γίνει ΗΡΕΜΑ. Βγάλε το δάχτυλο από τον κώλο και προσπάθησε να βάλεις το πουλί σου. Δέχομαι κοπελιές ότι στην αρχή πονάει, αλλά, όπως προείπα, είναι μέχρι το κεφάλι να περάσει τα 2-3 πρώτα εκατοστά του καριόλη. Εσείς αγοράκια, σιγά σιγά προσπαθήστε να μπείτε μέσα. Προσωπικά προτιμώ να μπει με τη μία, προκειμένου να πάθω ένα καρδιακό επεισόδιο, όχι κάθε πόντος και λαχτάρα. Μέχρι να μπει μέσα, θα’χω πεθάνει καμιά 20αριά φορές. Μείνετε εκεί μερικά δευτερόλεπτα, και μετά επιχειρήστε να αρχίσετε τις κινήσεις «μέσα έξω», να προλάβει ρε αδερφέ κι ο κώλος να νιώσει ότι κάτι έχει μέσα του. Καλό θα ήταν για πρώτη φορά, να αφήσετε τα αεροπλανικά και να πιάσετε την ιεραποστολική στάση. Ναι, γίνεται κι έτσι. Είναι πιο εύκολο να μπει και σεις έχετε πιο εύκολα τον έλεγχο. Αφήστε που είναι και στριμωγμένη και δεν μπορεί να πάει πουθενά (har har). Ε, μια, δυο, τρεις, δεκατρείς, του γκέι, κάποια στιγμή θα σταματήσει να πονάει. Δε δέχομαι το «εγώ πονούσα συνέχεια» σαν απάντηση. Όχι. Γιατί δεν είναι δυνατόν, μετά από τόση προεργασία από μέρους του, εσύ να πονάς ακόμη. Μετά από τρεις τέσσερις ωθήσεις, περνάει. Κι από κει και πέρα, εσύ αποφασίζεις τι θα νιώθεις. Προσωπικά ένιωθα ενόχληση την πρώτη φορά. Έβλεπα όμως το νεαρό που έλιωνε από ευχαρίστηση, και, πραγματικά, εμένα μου έφτανε και μου περίσσευε. Ήταν τόση η ικανοποίηση που ένιωθα βλέποντας ότι του αρέσει που ήμουν ικανή να τον αφήνω να με σκίζει καμιά ώρα. Εγώ βασικά, το κόλπο να μη πονάω μετά τις 2-3 πρώτες ωθήσεις, το βρήκα. Δε σφίγγομαι. Αντιλαμβάνομαι ότι το σφίξιμο είναι αντανακλαστικό, αλλά προσπάθησε να το περιορίσεις όσο γίνεται. Για σένα. Ο άλλος μια χαρά ωραιότατα περνάει. Όσο πιο σφιχτό το νιώθει, τόσο το καλύτερο.
Τελειώνοντας (χύνοντας ρε φίλε, χύνοντας), καλύτερα να μείνετε σ’αυτή τη στάση μέχρι η στύση να υποχωρήσει εντελώς. Έτσι γίνεται πιο εύκολη η έξοδος, και σαφώς πιο ανώδυνη. Ο σφιγκτήρας θα έρθει πάλι στη θέση του δυο τρία λεπτά μετά. Κι από κει και πέρα, όλα θα γίνουν όπως πρώτα. Συν τοις άλλοις, θα έχεις και ένα σύντροφο χεσμένο από τη χαρά του και τρισευτυχισμένο. Γιατί, κακά τα ψέματα. Δεν μπορώ να φανταστώ πιο όμορφη εικόνα από έναν άντρα τρισευτυχισμένο μετά από ένα καλό anal. Λατρεύω να τον βλέπω να βαριανασαίνει και να τον νιώθω μέσα μου μέχρι να χαλαρώσει εντελώς. Μετά, μπορώ να πω ότι ολοκληρώνομαι σαν γυναίκα.
Μπορεί οι πρώτες φορές να σας προκαλούν μόνο ενόχληση, αλλά, πιστέψτε με, η καύλα θα’ ρθει μετά από μερικές φορές. Και θα το ζητάτε μόνες σας. Ξανά και ξανά. Αυτό το «ναι, καλά» το’ χω πει και γω όταν μου λέγανε τα ίδια –ευτυχώς από μέσα μου. Άλλωστε, δε μπορώ να απορρίψω κάτι –οτιδήποτε- και να λέω ότι δε μου αρέσει, αν πρώτα δε το δοκιμάσω. Μετά δεν λέγομαι «γυναίκα που ξέρει τι θέλει», αλλά «ηλίθια».
Μια δοκιμή θα σας πείσει. Πάω να κάνω καφέ.
Υ.Γ : Ο νεαρός μου έταξε ποστάκι με οδηγίες προς ναυτιλλόμενους. Σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου